कल्याणवृष्टिस्तवः kalyaanavrshtistavah

     ॥ कल्याणवृष्टिस्तवः ॥

कल्याणवृष्टिभिरिवामृतपूरिताभि-,

र्लक्ष्मीस्वयंवरणमङ्गलदीपिकाभिः ।

सेवाभिरम्ब तव पादसरोजमूले,

नाकारि किं मनसि भाग्यवतां जनानाम् ॥ १॥

एतावदेव जननि स्पृहणीयमास्ते,

त्वद्वन्दनेषु सलिलस्थगिते च नेत्रे ।

सान्निध्यमुद्यदरुणायुतसोदरस्य,

त्वद्विग्रहस्य परया सुधयाप्लुतस्य ॥ २॥

ईशात्वनामकलुषाः कति वा न सन्ति,

ब्रह्मादयः प्रतिभवं प्रलयाभिभूताः ।

एकः स एव जननि स्थिरसिद्धिरास्ते,

यः पादयोस्तव सकृत्प्रणतिं करोति ॥ ३॥

लब्ध्वा सकृत्त्रिपुरसुन्दरि तावकीनं,

कारुण्यकन्दलितकान्तिभरं कटाक्षम् ।

कन्दर्पकोटिसुभगास्त्वयि भक्तिभाजः,

संमोहयन्ति तरुणीर्भुवनत्रयेऽपि ॥ ४॥

ह्रींकारमेव तव नाम गृणन्ति वेदा,

मातस्त्रिकोणनिलये त्रिपुरे त्रिनेत्रे ।

त्वत्संस्मृतौ यमभटाभिभवं विहाय,

दीव्यन्ति नन्दनवने सह लोकपालैः ॥ ५॥

हन्तुः पुरामधिगलं परिपीयमानः,

क्रूरः कथं न भविता गरलस्यवेगः ।

नाश्वासनाय यदि मातरिदं तवार्धं,

देवस्य शश्वदमृताप्लुतशीतलस्य ॥ ६॥

सर्वज्ञतां सदसि वाक्पटुतां प्रसूते,

देवि त्वदङ्घ्रिसरसीरुहयोः प्रणामः ।

किं च स्फुरन्मुकुटमुज्ज्वलमातपत्रं,

द्वे चामरे च महतीं वसुधां ददाति ॥ ७॥

कल्पद्रुमैरभिमतप्रतिपादनेषु,

कारुण्यवारिधिभिरम्ब भवत्कटाक्षैः ।

आलोकय त्रिपुरसुन्दरि मामनाथं,

त्वय्येव भक्तिभरितं त्वयि बद्धतृष्णम् ॥ ८॥

हन्तेतरेष्वपि मनांसि निधाय चान्ये,

भक्तिं वहन्ति किल पामरदैवतेषु ।

त्वामेव देवि मनसा समनुस्मरामि,

त्वामेव नौमि शरणं जननि त्वमेव ॥ ९॥

लक्ष्येषु सत्स्वपि कटाक्षनिरीक्षणाना-,

मालोकय त्रिपुरसुन्दरि मां कदाचित् ।

नूनं मया तु सदृशः करुणैकपात्रं,

जातो जनिष्यति जनो न च जायते वा ॥ १०॥

ह्रींह्रीमिति प्रतिदिनं जपतां तवाख्यां,

किं नाम दुर्लभमिहत्रिपुराधिवासे ।

मालाकिरीटमदवारणमाननीया,

तान्सेवते वसुमती स्वयमेव लक्ष्मीः ॥ ११॥

सम्पत्कराणि सकलेन्द्रियनन्दनानि,

साम्राज्यदाननिरतानि सरोरुहाक्षि ।

त्वद्वन्दनानि दुरिताहरणोद्यतानि,

मामेव मातरनिशं कलयन्तु नान्यम् ॥ १२॥

कल्पोपसंहृतिषु कल्पितताण्डवस्य,

देवस्य खण्डपरशोः परभैरवस्य ।

पाशाङ्कुशैक्षवशरासनपुष्पबाणा,

सा साक्षिणी विजयते तव मूर्तिरेका ॥ १३॥

लग्नं सदा भवतु मातरिदं तवार्धं,

तेजः परं बहुलकुङ्कुम पङ्कशोणम् ।

भास्वत्किरीटममृतांशुकलावतंसं,

मध्ये त्रिकोणनिलयं परमामृतार्द्रम् ॥ १४॥

ह्रींकारमेव तव नाम तदेव रूपं,

त्वन्नाम दुर्लभमिह त्रिपुरे गृणन्ति ।

त्वत्तेजसा परिणतं वियदादिभूतं,

सौख्यं तनोति सरसीरुहसम्भवादेः ॥ १५॥

ह्रींकारत्रयसम्पुटेन महता मन्त्रेण सन्दीपितं,

स्तोत्रं यः प्रतिवासरं तव पुरो मातर्जपेन्मन्त्रवित् ।
तस्य क्षोणिभुजो भवन्ति वशगा लक्ष्मीश्चिरस्थायिनी,

वाणी निर्मलसूक्तिभारभरिता जागर्ति दीर्घं वयः ॥ १६॥

इति श्रीमत्परमहंसपरिव्राजकाचार्यस्य श्रीगोविन्दभगवत्पूज्यपादशिष्यस्य श्रीमच्छङ्करभगवतः कृतौ कल्याणवृष्टिस्तवः सम्पूर्णः ॥

Related topics-

● गणेशपञ्चरत्नम् Ganeshpanchatratnam

● श्रीकनकधारास्तोत्रम् shree Kanak Dhara Stotram

● श्री भगवती स्तोत्रम Sri Bhagwati Stotram